Dowolna praca naukowa wyposażona jest obowiązkowo w swoim zakończeniu w rozdział zatytułowany Literatura lub Bibliografia. Autor pracy wylicza w niej czasem nawet setki dzieł, które w jakiś sposób mają związek z tematyką poruszaną w pracy. Podobnie ma to miejsce w książkach, tyle że pozycji jest o wiele mniej, a wykaz ten nie jest już obowiązkowy.

Można snuć przypuszczenie, że autor czerpał natchnienie z tych wyliczonych dzieł. Jeśli jednak treść jego pracy jest jedynie wyciągiem lub wypisem ze źródeł, to taką pracę można nazwać plagiatem. Takie działanie jest naganne i nie wnosi nic nowego do wiedzy zgromadzonej przez ludzkość.

Jeśli jednak jakaś część z pracy nie pokrywa się z wiedzą zawartą w Literaturze, to zadajmy pytanie: Skąd pochodzi taka oryginalna wiedza? Powiemy wtedy, że autor jest twórczy, oryginalny, nowatorski, pomysłowy lub innowacyjny. Poniżej przedstawiam odpowiedź na to pytanie. Taka odpowiedź znana jest już ludzkości od tysięcy lat, a dawno temu ludzie świadomie wykorzystywali źródło wiedzy, jakim jest coś cennego, co jest wszędzie w przestrzeni, a ponadto jest dla każdego dostępne.

Skąd pochodzi dostępna wszechwiedza?

Jak psychologowie już zbadali i dowiedli, człowiek wyposażony jest w świadomość, podświadomość i nieświadomość. Świadomość pojawia się w związku z aktualnie dostępnymi doznaniami zmysłów, myśli i uczuć. Podświadomość choć jest przesłonięta, w każdej chwili kontroluje wiele sfer życia człowieka – procesy jego ciała, pamięci, psychiki. Nieświadomość jest aktywna w sferze społecznej. W niej miedzy innymi zachodzi uzgadnianie przekonania o tym, co uznać za rzeczywiste. W niej także znajduje się pamięć społeczna – zbiór wszystkich doświadczeń i wniosków z tego wynikających. Nieświadoma pamięć zawiera dane z nieskończonego okresu czasu. Jest bogactwem wiedzy Wszechświata. Ten właśnie zbiór nazywano kiedyś „wszechwiedzą bożą” lub „polem akaszy”. Słowo akasza tłumaczy się na eter lub przestrzeń.

Jak czerpać wiedzę z dostępnego zbioru?

Ponieważ każdy człowiek zanurzony jest w publicznej nieświadomości, to ma możliwość przeniesienia dowolnej informacji z tego uniwersalnego zbioru do swego własnego pola świadomości. Jak dokonuje tego każdy twórczy człowiek? Zadaje sobie (a więc wewnętrznie) pytanie, na które chce otrzymać odpowiedź. Pisarz może poprosić o natchnienie i podsunięcie tematu i fabuły książki. Naukowiec pytać o rozwiązanie problemu naukowego. Odpowiedź może dotyczyć nie tylko teorii, ale i spraw praktycznych typu: „co mam teraz zrobić”, „jak to wyleczyć”, „gdzie mogę to znaleźć”, „jak rozwiązać następujący problem” itp.

Jaka jest forma odpowiedzi?

Każda możliwa i oczekiwana oraz przez nas forma, którą umiemy przyjąć, jest do przyjęcia. Podam przykłady. Odpowiedź może do nas przyjść w formie myśli, uczucia, wyobrażenia, wewnętrznych dźwięków lub słów. Mogą także pojawić się okoliczności, które wskażą odpowiedź. Może przynieść ją nam wypowiedź innej osoby. Ze specjalnych narzędzi wymienię tylko hipnozę, regresję, wahadełko, karty, dym kadzidła, pismo automatyczne, channelling. Każdy człowiek może sobie wybrać jedną z form odpowiedzi. Ja osobiście preferuję myśl.

Gdzie tkwią ograniczenia?

Jestem przekonany, że każdy twórczy człowiek, a nawet każdy przeciętny, zwykły człowiek, nieustannie korzystają z tego wspaniałego i nieskończonego źródła. Ograniczenia tkwią w ich świadomym umyśle. Tego oponenta zna każdy hipnotyzer. Z jednej strony przy zapytywaniu ludzie mogą wątpić w możliwość otrzymania odpowiedzi, a z drugiej strony mogą nie być zdolni do świadomego przyjęcia odpowiedzi. Np. nie są na tyle dojrzali, aby ją zrozumieć. Dlatego nauka wymaga powoływania się na dzieła wcześniejszych naukowców, aby w ten sposób ułatwić i uzasadnić czasem zbyt rewolucyjne treści.

(Foto: Facebook – Katarzyna Napierała – Women in paintings)