Metodyka badań i nauczania Tolteków

Magia Tolteków nie jest w dzisiejszych czasach religią

W nauczaniu czarowników tolteckich nie występuje słowo Bóg pisane dużą lub małą literą jako bóg. Istnieją jednak dwa pojęcia, które odnoszą się do podobnego bytu. Mówi się bowiem o duchu i jego działaniu, a nazywa się go słowem nagual. Celem praktyk jest uzyskanie przez ucznia łączności z tym duchowym nagualem, ale nie dokonuje się tego tak, jak to dzieje się w systemach religijnych. Nikt tutaj nie modli się do ducha czy to go prosząc o coś, czy dziękując za coś, ani też nie czczci go w uwielbieniu i chwale. W systemie nie ma także kapłanów składających ofiary wyższej istocie. Zauważyć można jedynie wdzięczność wyrażaną słowami pod adresem roślin i zwierząt, które służą za pokarm.

Co dominuje w życiu czarownika? Widzi on działania ducha w swoim życiu i korzysta z tego widzenia. Mimo wszystko nie uważa ducha za stworzyciela świata lub okoliczności swojego życia. Jest z nim połączony za pośrednictwem Intencji, która kształtuje świat i życie wojownika. Intencja jest bezosobową siłą świata, która o wszystkim decyduje. Paradoksalnie jednak czarownik może wzbudzić intencję w swoim sercu i osiągnąć zamierzony cel. Wynika on jednak i tak z woli ducha, bo wojownik czyni to w sposób nieskazitelny i w ten sposób jest jego wyrazicielem i narzędziem.

Metodyka badań czarowników

Ponieważ celem praktyki czarowników tolteckich jest uniknięcie śmierci i przejście z ciałem do innego świata, przedmiotem ich badań musi być zarówno natura człowieka jak i natura świata. Dlatego czarownicy sami siebie nazywają „wiedzącymi” i „widzącymi”. Nie nazywają siebie czarownikami zajmującymi się magią, a w procesie doskonalenia kroczą „ścieżką wojownika”, który poluje na moc. Właśnie ta moc daje w końcu widzenie rzeczywistości energetycznej świata i wiedzę na ten temat.

Do kryteriów naukowości badań czarowników tolteckich należą:

1. Zasada racjonalności

Zasada racjonalności, to zasada racjonalnego uznawania przekonań. Stwierdza ona, że stopień przekonania, z jakim głoszony jest dany pogląd powinien odpowiadać stopniowi jego uzasadnienia. Stopień przekonania nie powinien być większy od stopnia uzasadnienia, gdyż inaczej popada się w dogmatyzm. Nie powinien też być mniejszy, gdyż wtedy wpada się w przesadny sceptycyzm. Zasada racjonalności stosowana jest przez czarowników tolteckich do opisywania badanych zjawisk oraz ich nauczania. Stosują ją mimo traktowania rozumu jako narzędzia niższej wartości wobec wyższych władz człowieka.

Trzeba tu podkreślić, że w nauce uznawanej na świecie zasada ta nie mówi, iż rozum jest najwyższym z narzędzi człowieka, ale jedynie że „głoszony pogląd powinien odpowiadać stopniowi jego uzasadnienia”.

Drugą kwestią, którą koniecznie należy tu poruszyć są używane narzędzia poznawcze. U Tolteków, są to oczywiście zmysły fizyczne i rozum, ale ponad to zmysły, których nauka świata nie zna. Tymi zmysłami są „widzenie”, „śnienie” i „wola”. Widzeni świata energii leżącej u podłoża tzw. materii, śnienie innych rzeczywistych światów i wola jako narzędzie ingerencji czyli wytwarzania rzeczywistych okoliczności zgodnie z bezosobową intencją świata lub osobową intencją samego czarownika.

2. Uporządkowanie logiczne wiedzy Tolteków

Uporządkowanie logiczne wiedzy tolteków polega na systematyzacji twierdzeń za pomocą relacji wynikania. Z założeń wyjściowych wyprowadza się dedukcyjnie twierdzenia pochodne, które z tych pierwszych wynikają. W ten sposób nauka Tolteków buduje teorie w postaci systemów dedukcyjnych, złożonych z zasad wyjściowych oraz twierdzeń z nich wynikających. Bardzo dobrze widać to we wszystkich nauczaniach don Juana wobec ucznia Castanedy oraz w ciągu historycznym czarowników-badaczy zwanym linią. Linie badaczy ciągną się od wieków i tysiącleci.

3. Zdolność do samokrytycyzmu i samokontroli

Krytycyzm i samokrytycyzm Tolteków sprawia, że nauka ich nie jest nigdy zadowolona z uzyskanych wyników i nieustannie dąży do nowych lepszych rezultatów poznawczych. A to znaczy, że żaden wynik wiedzy nie jest wiecznotrwały. Każdy wchodzi do skarbnicy wiedzy tylko tak długo, dopóki nauka ta nie uzyska lepszego wyniku. Dlatego też współcześni czarownicy zakwestionowali część nauki czarowników starożytnych. Wobec każdego zjawiska Toltekowie starają się zachować pokorę i uważność. Zdziwienie wobec świata jest ich ważną cechą badawczą.

4. Wysoka moc wyjaśniająca

Nauka Tolteków nie tylko opisuje zjawiska magii, czyli odpowiada na pytanie „jak” zjawiska przebiegają, lecz także wyjaśnia przebieg zjawisk. To znaczy, odpowiada na pytanie „dlaczego” zjawiska zachodzą tak a nie inaczej. Wyjaśnianie zjawisk (a także praw rządzących zjawiskami) wymaga sięgnięcia do głębszych warstw rzeczywistości. Wymaga poznania przyczyn zjawisk, praw nimi rządzących oraz mechanizmów wewnętrznych ich przebiegu. Toltekowie nie obawiaja się używać przy tym współczesnego akademickiego języka. Don Juan osiąga w tej sztuce mistrzostwo.

5. Wysoki stopień uteoretycznienia wiedzy Tolteków

Wysoki stopień uteoretycznienia wiedzy Tolteków, to kryterium ściśle związane z poprzednim. Teoria – w odróżnieniu od wiedzy potocznej – nie opisuje bezpośrednio zjawisk rzeczywistych obserwowalnych zmysłowo, z którymi stykamy się na co dzień, lecz opisuje ich uproszczone modele. Mimo iż magia jest zajęciem na wskroś praktycznym, do jej nauczania używa się także teorii.

Właśnie dzięki temu, że wiedza Tolteków ma także charakter teoretyczny, może sięgać do głębszych poziomów rzeczywistości i opisywać bardziej istotne czynniki przemian. Może pomijać czynniki drugorzędne, uboczne, przypadkowe, nieodgrywające istotnej roli w przebiegu opisywanych zjawisk. Nauka Tolteków wytworzyła ogromna ilość pojęć, definicji i twierdzeń. Dostrzegła i opisała mnóstwo praw rządzących życiem człowieka i funkcjonowania świata. Uwzględniła ponadto ducha, czyli niewidoczą ale obecną we wszystkim świadomość. I to własnie jest sukcesem tej nauki naczelnym.

6. Wysoka moc przewidywania wiedzy Tolteków

Wiedza Tolteków dostarcza znacznie lepszych, niż inne rodzaje wiedzy, środków służących celom niezawodnego oraz dokładnego przewidywania w wielu dziedzinach. Przewidywanie natomiast jest nieodzownym warunkiem skutecznego działania, stąd także wielkie znaczenie praktyczne wiedzy Tolteków. Jej adeptów nie na darmo nazywa się widzącymi i wiedzącymi lub ludźmi wiedzy.

7. Wysoka moc rozwojowa

Zgromadzona dotąd wiedza Tolteków stanowi nieodzowny i potężny instrument zdobywania nowej wiedzy. Większa niż w innych rodzajach wiedzy ludzkiej użyteczność wiedzy Tolteków jest związana z takimi jej wartościami, jak wysoki stopień usystematyzowania, ogólności, ścisłości, uteoretycznienia oraz wysoka moc prognostyczna i wyjaśniająca. Toltekowie ponadto akt zdziwienia uważają za siłę postępu w badaniach.

(wg wikipedia.org/wiki/Nauka)

Metodyka nauczania czarowników

Nauczanie wojowników tolteckich przebiega w bardzo zorganizowany sposób. Nauczyciele tworzą historyczną linię, która ciągnie się od starożytności. Potrafią wyliczyć z imienia wszystkich swoich poprzedników. Pozyskują w sposób z góry określony uczniów, których uczą w grupie 17 osób. Uczniów naucza dwóch nauczycieli. Każdy z nich zajmuje się jednym z dwóch aspektów nauczania. Nauczany jest materiał uporządkowany według kolejno postępujących tematów. Taki program nauczania przedstawiany jest uczniowi po pewnym czasie, gdy jest już w dużym stopniu zaawansowany, kiedy jest zdolny zrozumieć kolejno wszystkie z ponad 40 kroków programu. Nosi on nazwę „Wyjaśnienia czarowników”. Pierwszym tematem jest znamienny punkt noszący nazwę „Reguła naguala”. Jest to mit przedstawiający sens i cel działania czarownika w ramach praktyki i nauki czarowników tolteckich.