Dziesięć lat nauk Castanedy u Indianina don Juana Matusa

W największym skrócie książki Castanedy są sprawozdaniem z nauk, które pobierał on jako uczeń, od Indianina meksykańskiego don Juana Matusa w ciągu 10 lat. Tak o tym pisze:

1. #3PX W sobotę 22 maja 1971 roku pojechałem do Sonory w Meksyku, aby zobaczyć się z don Juanem Matusem, czarownikiem, Indianinem Yaqui, z którym byłem związany od 1961 roku. Wydawało mi się, że wizyta ta wcale nie będzie się różnić od wielu innych, jakie mu złożyłem w ciągu tych dziesięciu lat, kiedy byłem jego uczniem. Jednak wydarzenia, które miały miejsce w ciągu tego dnia i kilku następnych, stały się dla mnie niezwykle ważne. Moja praktyka u don Juana dobiegła końca. Nie była to moja arbitralna decyzja, ale prawdziwe zakończenie.

2278. #3PX W maju 1971 roku odwiedziłem don Juana po raz ostatni. Poszedłem zobaczyć się z nim w takim samym nastroju, w jakim zawsze go odwiedzałem podczas naszej dziesięcioletniej znajomości, to znaczy znowu potrzebowałem uroku jego towarzystwa.

Zapisywanie treści relacji wydłużyło się z 10 do 15 lat. Powodem była metodyka nauczania, które odbywało się zawsze w stanie podwyższonej świadomości związanej ze śnieniem lub drugą uwagą. Stan ten umożliwiał przyjmowanie nauki w sposób wyjątkowo wydajny i precyzyjny. Jednak po przejściu do normalnego poziomu świadomości uczeń potrzebował wielu lat na przypomnienie sobie tych nauk. Taki styl nauczania stosowali Toltekowie od tysięcy lat. O pracy nad przypominaniem sobie treści nauk Carlos Castaneda pisze jak następuje:

27. #9SS Jednak podczas wykonywania zadań związanych ze śnieniem, bariera drugiej uwagi pozostawała niezmieniona. Zawsze, gdy wkraczałem w śnienie, wkraczałem także w drugą uwagę, przebudzenie ze śnienia niekoniecznie oznaczało wyjście z drugiej uwagi. Przez całe lata pamiętałem jedynie drobne fragmenty moich doświadczeń w śnieniu. Większość z tego, co robiłem, była dla mnie energetycznie niedostępna. Potrzebowałem piętnastu lat nieprzerwanej pracy – od roku 1973 do 1988, by zebrać wystarczająco dużo energii i odtworzyć w moim umyśle kolejność tych wszystkich zdarzeń. Przypominałem sobie wówczas całe cykle śnienia, jeden po drugim, i w końcu mogłem wypełnić pozorne luki w mojej pamięci. W ten sposób dostrzegłem wewnętrzną ciągłość łączącą kolejne lekcje don Juana o sztuce śnienia; ciągłość, którą utraciłem, ponieważ za jego sprawą kluczyłem między świadomością świata rzeczywistego a świadomością drugiej uwagi. Ta praca jest rezultatem owego procesu odtwarzania zdarzeń.

Cytowanie z dzieł Castanedy

Cytowane przeze mnie fragmenty dzieła często opatrywać będę adnotacją o miejscu położenia fragmentu w całości dzieła. Umożliwi to studiującemu dzieło zbadanie kontekstu i inne działania poszukiwawcze pomocne w nauce. Każdy z tomów posiada numer poprzedzony znakiem # oraz dwie litery skrótu nazwy tomu. Przed znakiem # figuruje numer kolejny akapitu danego dzieła zakończony kropką. Np. 27. #9SS oznacza 27. akapit 9 tomu „Sztuka śnienia”.