Aby mówić o śmierci człowieka, należy najpierw poznać jego naturę oraz naturę jego otoczenia. Toltekowie twierdzą, że wszystko ma ta naturę samoświadomej energii. A więc w przestrzeni unoszą się świadome „emanacje Orła” przypominające świetliste niebieskie wiązki nici lub włosów. Orzeł jest nazwą Absolutu w mitologii Tolteków. Te emanacje „przyozdobione są” świetlistymi czerwonymi koralikami informacji. Pochodzą one z doświadczeń istot, które je przeżyły. Stanowią więc tym samym zasób wiedzy Orła. Taką świecącą energię postrzega każdy „widzący” Toltek.

Człowiek w ujęciu energetycznym

Ciało człowieka otoczone jest srebrzystą kulą o średnicy około trzech metrów. Przypomina ona nieco skorupkę jajka lub kokon. Poruszający się człowiek „orze” tym kokonem powierzchnię ziemi na niewielką głębokość. Kula ta nazywana jest też kokonem percepcji, ponieważ jest jakby filtrem, przez który człowiek ogląda świat. Skorupka jest półprzezroczysta, a do jej wnętrza wnikają tylko niektóre z wybranych przez punkt scalający człowieka – linie emanacji zewnętrznych Orła. Zjawisko percepcji jest wybiórcze i dlatego przeciętny człowiek nie widzi energii, ani istoty rzeczywistości. Zawiera się bowiem ona w całości zewnętrznych emanacji Orła. Można tu więc podsumować, że nawet jeśli człowiek posiada w kokonie świadomość, to jest ona ograniczona. A więc zwykły człowiek jest percepcją.

Centra energetyczne człowieka

Czarownicy dostrzegają w strukturze energetycznej wiele centrów świadomości. Jednak najciekawszymi są ich zdaniem trzy centra. Centrum rozumu w głowie, centrum czucia w okolicy serca i centrum woli w podbrzuszu, poniżej pępka. Czarownicy twierdzą, że centrum rozumu jest przeszkodą dla pełnego życia człowieka, centrum czucia jest istotnym przewodnikiem, ale centrum woli jest miejscem, w którym powstaje życie człowieka. Od energii w tym centrum zależy pełnia. Tu gromadzona jest lub tracona energia świadomości. (foto wg www.elsoldehidalgo.com.mx)

Moment śmierci zwykłego człowieka

Widząc centrum woli, poznajemy, czy czarownik lub czarownica mieli potomstwo. Jeśli nie posiadali, centrum jest lśniące i srebrzyste. Jeśli zaś posiadają dzieci – centrum jest podobne do szarego talerza. Jest przy tym osłabione. Takiego czarownika widzi się jako niepełnego i stawia mu zadanie odnowienia centrum. Bez tej pełni nie jest w stanie pokonać zbliżającej się śmierci. Oprócz posiadania dzieci, jeszcze dwie siły powodują osłabienie centrum woli. Są to napierające wciąż z przestrzeni kule i ciśnienie wywierane przez wewnętrzną świadomość na centrum woli. W przypadku zwykłego człowieka następuje w końcu pęknięcie w miejscu centrum woli i wypływ wewnętrznej świadomości człowieka na zewnątrz. Przypomina to wypływ żółtka z jajka na miękko. Tak człowiek ubogaca zarówno świadomość Orła jak i jego doświadczenie.

Moment przemiany czarownika

Czarownik, który wykonał prawidłowo rekapitulację – oddzielił swoją czystą świadomość od swoich przeżyć i doświadczeń. Jak się okazuje – pokarmem Orła nie jest czysta świadomość, ale właśnie owe doświadczenia. Tak więc czarownik „oddaje” Orłu w czasie praktyki te swoje doświadczenia. Gdy jest już „kompletny”, może zabrać swoją czystą świadomość do innego miejsca lub do innego czasu. W dzisiejszych czasach dysponujemy sporą ilością świadectw czarowników, którzy żyją w różnych miejscach na Ziemi od kilkuset lat. Są też tacy, którzy zdecydowali się opuścić widzialną fizyczną formę i przenieść do innego wymiaru energetycznego.